Γέμισε Βάκχε τα κροντήρια με κρασί
Και την αλήθεια θα σου πουν τα δυο μου χείλη
Της στρογγυλής τραπέζης οι ιππότες είναι λίγοι
Και της στιγμής το γλέντι είναι διαφυγή
Γέμισε Βάκχε τα ποτήρια με κρασί!
Από της ζήσης τα δεινά για να ξεφύγω
Κι όλες τις έγνοιες μου θα πιώ γουλιά - γουλιά
Με το δικό σου κέρασμα θα βρω τη γιατρειά
Κι ας είναι η δόση τοξική σαν το κινίνο
Τα όνειρά μου τα παλιά σ’ εσένα αφήνω.
Γέμισε Βάκχε τα κροντήρια με κρασί.
Πέρα μακριά τις συμφορές θα διώξουμε μαζί
Με του ποτού την θεϊκή και φίνα ζάλη
Σκέψεις φθηνές θα ολολύζουν το κεφάλι
Και μελωδίες όμορφες θα λέγονται φαρσί
Γέμισε Βάκχε τα ποτήρια με κρασί!
Να τρελαθεί η λογική να μη θυμάται
Μνημόνια, χαράτσια κι όσα φυλάτε
Θα σβήσουνε με τάχος στη στιγμή
Κι ας με φωνάζουνε μπεκρή μέσα στη ρούγα
Εσύ θα ξέρεις την αλήθεια την πικρή.
Γέμισε Βάκχε τα κροντήρια με κρασί!
Την άχαρη ζωή, την ψεύτρα, δεν θα δικάζω
Πέρα μακριά τις συμφορές θα διώχνω, θα αγαλλιάζω,
Σ’ όλα θα ρίχνω άγκυρα με στόμφο και πυγμή
Μες στο κουτούκι μου με μπρίο θα λαλάω
Και θα ξυπνούν οι άρχοντες πριν τη χρυσή αυγή
Γέμισε Βάκχε τα ποτήρια με κρασί!
Άλλη ζωή επιθύμησα και άλλη τώρα βρίσκω...
Πως φθίνω την ανακωχή στης τρέλας μου τον ίστρο;
Με ειρωνεία τραγική και πενιχρή ζωή;
Γέμισε Βάκχε τα κροντήρια με κρασί!
Μαζί να τρέξουμε χορεύοντας στους δρόμους
Και το μαράζι μας θα φύγει για αλλού
Μακριά απ’ τα βάσανα του κόσμου του φτωχού
Με έπαρση τα αισθήματα θα κρύψουν το τοπίο
Και άσπρη σκέπη θα απλώσει το κρασί
Κι ας ρίχνει οβίδες πλάι μας το εχθρικό πεδίο...
Γέμισε Βάκχε, να μεθύσω στη στιγμή
Κι εγώ θα εύχομαι στις πέτρες να φυτρώνει
Του σταφυλιού το όμορφο δεντρί.
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου