ΠΑΡΗΓΟΡΑ ΛΟΓΙΑ από τη Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη

«ΜΗΤΡΙΚΟΣ ΘΥΛΑΣΜΟΣ»

Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη

 

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Τα χέρια μου απλωμένα σαν φτερούγες

την βροχή και τα σύννεφα κρατούν˙

τα περιβόλια θα ποτίσω με τα δάκρυά τους

να αναστηθούνε τα καρπόκλαδα τα απότιστα.

  

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Η ψυχή μου, θέρμη ζεστή,

την νοτιά της ομίχλης εξανεμίζει

Στις στέρνες του ουρανού μαζεύονται τα δάκρυά της,

βροχή δροσιάς θα πέσουνε και θα σε δροσίσουν.

  

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Αραδιασμένα στο μεγάλο τραπέζι της καρδιάς,

δυόσμος και βάλσαμο˙

σε κούπα δίστομη θα ρίξω βότανα να σε ζεστάνω

Καινούρια περιβόλια θα φυτέψω,

να ‘ρχονται αηδόνια και  καναρίνια

να σου τραγουδούν απ’ την αυγή ως και την άλλη αυγή!

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Τα αστεράκια του ουρανού σκέπασμα θα γενούν

και το φεγγάρι το ασημί, θα στολίσει με ασημοφώς

τους άχρωμους τοίχους της νύχτας˙

Ψιθυριστό τραγούδι ο Απόλλωνας θα ψέλνει στα αυτιά σου,

κι εσύ, σεμνές σπονδές θα του προσφέρεις.

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Μεγαλύτερη παρηγοριά  από σένα δεν έχω!

Παρακαλώ τους θεούς, την βροχή και το βάλσαμο:

Αγάπη να σου δίνουν

και να σου τραγουδούν μελωδικά τραγούδια

Δροσιά να ρίχνουν και να δροσίζεσαι όταν ιδροκοπάς

Βάλσαμο να σου φτιάχνουν σε δίστομη κούπα,

όταν δεν θα υπάρχω!...

  

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Στις κουρτίνες του παραθύρου έρχονται περιστέρια

και μου φέρνουν μηνύματα˙

Κι ο Ερμής,

μου ‘φερε γράμμα το βράδυ στα όνειρά μου

Το άφησε πάνω στο τραπέζι και το διάβασα.

Χτες βράδυ,

άφησε ο Ήλιος το άρμα του στην πόρτα σου,

του τάιζες τα άλογα όλη την νύχτα,

σε έκανε αφέντρα του.

Και το ξημέρωμα,

η Πούλια στάθηκε στο προσκεφάλι σου

μαζί με τον Αυγερινό˙

Σου φόρεσαν ολόχρυσο στεφάνι στα μαλλιά

Σε πήραν και ταξίδεψες μαζί τους.

Είδες τον κόσμο από ψηλά!

  

Μην κλαις παρηγοριά μου!

Όλα θα φτιάξουν - θα δεις.

Ο Ήλιος σε φώτισε,

Σε έκανε δική του.

Μην κλαις!!!

Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη

(Το ποίημα ανήκει στο βραβευμένο ποιητικό έργο: ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ).