Κάθε που βραδιάζει
Κι ο ουρανός στολίζεται με
ρουμπινή κασμίρια
Ιχνηλάτης γίνε των ονείρων σου
Ακολουθώντας το πέταγμά τους
Πάνω στις φτερούγες των γλάρων
Καθώς νοσταλγούν την
τελευταία τους βουτιά
Στις άπλετες αγκάλες της θαλάσσης.
Τότε ψυχή μου,
Θα βυθιστείς στο βαθυγάλαζο κιλίμι
της
Και γύρω σου θα γαληνέψουν οι
Χειμώνες
Φέρνοντας η αυγή
Λυσίκομη την Άνοιξη
Με γιοφύλλια και ρόδα στα
μαλλιά!
Κι εσύ
Ποτέ πια δεν θα κλάψεις
Γι’ αυτό που άφησε τα χέρια σου γυμνά
Δίχως να σ’ αποχαιρετήσει!...
Μόνο θα χαμογελάς
Στα νεογέννητα όνειρα
Που κουβαλάει για σένα η
Θέτιδα
Πλένοντας με μύρο
Την αχίλλειο πτέρνα του κορμιού
σου!...
Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη
(Οι στίχοι ανήκουν στην ανέκδοτη ποιητική συλλογή: ΜΕ
ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου