«Γιατί» από την Ευτυχία Καπαρδέλη

Χρυσάνθεμα  στην Πέτρα
ζεστά ακόμα από τον Ήλιο
μεγαλώνουν με τα βλαστάρια στον αγέρα
οι ρίζες τρυπούν την πέτρα
σκάβουν το χώμα και περιμένουν

Όμοια με το φως που πλέει
αρμονικά
με το χρώμα της φύσης ζυμωμένα
στους αγνοημένους δρόμους ...μοναχικά
με τις μυρωδιές από το βρεγμένο χώμα
πλασμένα

Το χαμόγελο σου  γεφύρι
για μένα
Ένας ήσυχος άνεμος
φέρνει την μυρωδιά ζεστού ψωμιού
για τους πεινασμένους
Στους μεγάλους δρόμους  με τις φωτιές
οι φίλοι
τα δάκρυα τους στεγνώνουν

Στις μικρές γωνιές στο χάρτινο
καπέλο σου  ονόματα με οδούς ,αριθμούς
πολιτείες μακρινές
που  γνώρισα
και ταξίδια που  έκανα μαζί σου

​

Γιατί, τα φιλιά δεν είναι αιώνια
γιατί σε αγκαλιάζω
τα χέρια μου, γέμισαν με
τα μαλλιά σου
στα σύνορα του κόσμου
η βουή, δεν ξεχωρίζει πρόσωπα
γιατί εκεί ..τα μεγάλα σου μάτια

​

γιατί, στα αλήθεια  για σένα
με παγωμένα χέρια
κράτησα τα πεπρωμένα

 Πηγή http://www.microstory.gr/