Μια Κριτική ματιά στο ποιήμα της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη:«ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ» από τον Γεράσιμο Μ. Λυμπεράτο

Μπορεί η ποίηση στα χέρια του κάθε ποιητή να εκφράζει διαφορετικά πράγματα, που τα ενώνει όμως όλα ο λόγος και η τέχνη κι έτσι να μιλάμε ανεμπόδιστα για λογοτεχνία.

 Όμως υπάρχουν και ποιήματα που ξεπερνούν τα όρια της πλατιάς έννοιας της  ποίησης, όταν αυτά αναφέρονται σε αξίες, ανθρώπινες αξίες, που η σκληρή πραγματικότητα τις τραυματίζει θανάσιμα ή τις αφήνει να ψυχοραχούν αβοήθητες στα νεκρικά κρεβάτια, ενός παράλογου κόσμου.

Το παιδί λοιπόν στα χέρια της Ειρήνης, στα χέρια του πολέμου, αντανακλά το πραγματολόγιο της ποιήτριας, στην συγκεκριμένη περίπτωση, σε ότι αφορά το πνεύμα που αφήνεται να διεισδύει σε ζητήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα όπως ο πόλεμος, και να κάνει κρίσεις και συγκρίσεις.

Το ποίημα της Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη «Στα παιδιά της Ειρήνης και του πολέμου» δεν είναι τίποτε άλλο από μια έκθεση συναισθημάτων θετικών- διαμαρτυρίας, παράπονου, και απευθύνεται έμμεσα στην ανθρώπινη συνείδηση να επιλέξει ανάμεσα «στα θεία δώρα της ειρήνης»  ή την παράδοσή της    «στο ναρκοπέδιο με σπάργανα τα βόλια». Να διαλέξει ανάμεσα στην ζωή ή τον θάνατο.

Ένα γιομάτο ευαισθησία  ποίημα,  όπου η τρυφερότητα (διαφορετική μεν αλλά πάντα τρυφερότητα) πηγάζει από τους κτύπους  της καρδιάς των παιδιών αυτών που μεγαλώνουν σε συνθήκες Ειρήνης κι αυτών που βιώνουν τον πόλεμο.

Γεράσιμος Μ. Λυμπεράτος

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

(Αφιερωμένο στα παιδιά όλου του κόσμου)

Ρόδινα  τριανταφυλλάκια αναθρεμμένα  με το  δροσό φιλί της μάνας
λούζονται το μύρο της Αγάπης,
νίβονται τις δροσοστάλες της χαράς,
κοινωνούν της Ειρήνης τα Θεία δώρα κι Ευαγγελίζονται
πρόσφορο Ευτυχίας  απ’ του ήλιου το χέρι.
Λαμπερά αστράκια, λάμπουν τις αφέγγαρες νύχτες
του κήπου μας.  Πλουμίδια, μαργαριτάρια ενδότερης Ευλογίας
ξέρουν να γελούν το πρωί,
να ξυπνούν με γλυκά ταχταρίρματα,
να μεθούν με ξάστερο ουρανό
και  να δωρίζουν της ζωής παιχνίδια.

 Αν δείτε δυο αστράκια να φιλιούνται την αυγή,
είναι επειδή  τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου ξύπνησαν με τραγούδια.
Αν δείτε μεθυσμένο τον Αυγερινό,
είναι επειδή τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου χαίρονται τα δροσά φιλιά μου.
Αν δείτε  τον Ήλιο  να παίζει μαζί τους κρυφτό,
είναι επειδή ανακάλυψαν της Ειρήνης τα δώρα.

Αν δείτε κι εμένα θλιμμένο, είναι επειδή
τα ρόδινα τριανταφυλλάκια μου δεν γεύτηκαν ξέγνιαστο πρωί,
δεν ξύπνησαν με τραγούδια,
δεν  μέθυσαν με ξάστερο ουρανό,
δεν έπαιξαν με τα παιχνίδια του ήλιου στα φυλλώματα,
παρά, ξαρμάτωτα κλίθηκαν να παραδοθούν σε ναρκοπέδιο,
με σπάργανα, τα βόλια…

 9 Ιανουαρίου 2014
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

https://vrysoulesgnosis.wordpress.com