« Αχ, πώς να ζήσω!…»
Αχ, πώς να ζήσω…
σαν να μην έζησα ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο!…
Δίχως περβόλι καρπερό…
Δίχως λουλούδι ευωδιαστό…
Δίχως το χνάρι μου σ’ εμποτισμένο δρόμο…
Γι αυτό, ανάβω την φωτιά
να μου ζεσταίνει τη καρδιά,
των ανεκπλήρωτων ονείρων μου τον κόπο.
Λάβα το αίμα και κυλλά
για την Αγάπη.. Τ’ όνειρο.. Τη μάχη..
Και προκαλώ του Ήλιου τη ματιά
να πυρακτώσει τη γενιά
μέσα στης νύχτας τη Διαμάχη.
Αχ, πώς να ζήσω…
σαν να μην έζησα ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο!…
Εγγίζω κάτω απ’ τη σκεπή
μια ενδόμυχη φωνή παρακαλώντας:
Μέσα στης Νύχτας τη γαλήνη
να σπείρει όνειρα η Σελήνη
στης Μνημοσύνης το τρεμάμενο καντήλι!...
Αχ, πώς να ζήσω!…
Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2016
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου