Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

«ΤΟ ΑΛΗΤΑΚΙ» της Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη


 

«ΤΟ ΑΛΗΤΑΚΙ» 

Η χαρακιά στο μέτωπο θυμίζει,
το πρώτο σου παιχνίδι στην αλάνα∙
δεν ήξερες η γης ότι γυρίζει
βοήθεια  ζήτησες από τη φτωχομάνα. 

Ήρθε και σου ‘δεσε το πρώτο σου σημάδι,
μ’ ένα κουρέλι κομμένο απ’ το φουστάνι της∙
σφιχτά σε κράτησε μες τη ζεστή αγκάλη
κι έφυγε μαζί με το αλάνι της.

Στο φτωχοκάλυβο σε πήγε και σε μύρωσε,
γλυκά λογάκια κι ευχές που όλους γιατρεύουν∙
κι η φτωχομάνα σου στο εικόνισμα εζύγωσε
κεριά αναμμένα, πάντοτε να φέγγουν.

Πάνε  τα χρόνια…  Φτωχό  μου, αλητάκι!
Έγινες πρίγκιπας και φέγγει η κορώνα σου∙
της μάνας σου το τρύπιο φουστανάκι
κρατείς  εικόνισμα, στον δίκαιο αγώνα σου.

Δεν σ’ άλλαξε ο πλούτος και η δόξα!
Το σημαδάκι στο μέτωπο κρατείς∙
παιχνίδια παίζεις στις αλάνες όπως πρώτα
με λούστρους και κομπάρσους της φυλής.

Γλυκό μου αλητάκι, σε θαυμάζω!
Τις κούκλες μου, Στρατιώτες, όλες, έντυσα!
Τον ίσιο δρόμο, είπες, να χαράζω
με τρύπιο πανωφόρι κι αν εξέμεινα!

Σάββατο, 2 Νοέμβρη 2013

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Υ.Γ: Οι  στίχοι είναι αφιερωμένοι στο σύζυγο μου  Ιωάννη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου