«Ο φτωχούλης του Θεού» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

«Ο φτωχούλης του Θεού»

Του φτωχούλη το εύρημα,

ή καρφάκι ή πέταλο∙

ο Θεός  τού υπέγραψε

να τον έχει αδέκαρο.

Επί ξύλου κρεμάμενος

μ’ αδειανή  τρύπια τσέπη

να τον δέρνει ο άνεμος

να του παίρνει το φέσι.

Οι δουλειές δεν του κάθονται

τη  μιζέρια να σπρώξει,

παξιμάδια  κι αν έψησε

το  χιονιά πώς να διώξει;

Ο τροχός δεν  εγύρισε...

κολλημένο γρανάζι!

ραπανάκια  για όρεξη

θα ετοιμάσει το βράδυ.

Του φτωχούλη το εύρημα,

δυο κουκιά μετρημένα,

πώς να ζήσει ο άμοιρος

με μπατζάκια τριμμένα;

Ζει μ’ ένα φακόσπυρο

και κρυώνει σα γύφτος

τα γελάδια του ψόφησαν

κι απόμεινε ο οίκτος.

Μα  σαν δούλος ενήστεψε

του Πατρός του τα δώρα

και στο τέλος βλαστήμησε

τη στιγμή και την ώρα….

Μια ιδέα τού φώλιασε

στο μυαλό και  τυρβάζει:

Το αρνάκι του φίλου του,

να το κάνει κριάρι!…

Μα ταπί και ψύχραιμος

το σταυρό κουβαλάει…

Ο Θεός του  τον ξέχασε

κι ο φτωχούλης μας, σκάει.

 30 Νοεμβρίου 2012

 Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη