Eυχαριστώ τον συγγραφέα Γιώργο Μόσχο για τα τιμητικά του λόγια στην ηλεκτρονική σελίδα http://gzmosxos.blogspot.gr/ την Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου 2017

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την παρουσίαση του μυθιστορήματος
της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη.

 Συγκίνησαν οι «Άλφες» της Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη.

 Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Αγορά το βιβλίο της, των 280 σελ., αφιερωμένο στη μάνα.

Με επιτυχία παρουσιάστηκε την Τετάρτη το βράδυ, στο «θέατρο Αγορά», το νέο βιβλίο της λογοτέχνιδος Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη. Όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν σε αυτό το χώρο τους δόθηκε η δυνατότητα να αισθανθούν συγκίνηση και να απολαύσουν την ιδιαίτερη προσέγγιση της συγγραφέως στο πολυσυζητημένο και ανεξάντλητο θέμα της Μάνας, μέσα από την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου της, των 280 σελ. που σήμερα κυκλοφορεί σε Α΄ έκδοση, από τον πατραϊκό οίκο ΔΟΝΤΙ, του πολύ καλού φίλου των εκδόσεων Ανδρ. Τσιλίρα.

«Άλφες» είναι ο παράξενος τίτλος του βιβλίου της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη και όπως είχε την ευχαρίστηση η ίδια να μας απαλλάξει από τον κόπο της εμβάθυνσης, η ετυμολογία του τίτλου  αναφέρεται σε επιστολές και προέρχεται από το ελληνικό Αλφαβητάριο, ήτοι από το Άλφα, το Βήτα  και ότι καλό. Και κατά συνέπεια όλες μαζί οι κάθε Άλφα συγκρότησαν τις Άλφες.

Και νάτες μπροστά μας στη σειρά ενταγμένες, στην προοπτική ενός βιβλίου, γραμμένες και βιβλιοδετημένες. Είναι οι επιστολές που ήθελε να απευθύνει η μάνα, προς τα παιδιά της που με άγρυπνο βλέμμα παρακολουθεί κάθε βήμα της εξέλιξής τους μέχρι να μπουν στο στάδιο της ωριμότητας. Και όχι μόνο.

Επιστολές που έμειναν ανεπίδοτες καθώς ήσαν γραμμένες στο βάθος της ψυχής της και φυλαγμένες μέχρι να έρθει η ώρα.

Πρόκειται για τρεις μάνες, από αντίστοιχες διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με βιώματα εντελώς διαφορετικά και με προτάγματα της ζωής που σε ένα σημείο μόνον ταίριαζαν. Σε αυτό της μητρικής Αγάπης. Αλλά και αυτή πως να προσδιοριστεί; Ποιος θα αναλάβει  να σχεδιάσει με λέξεις στο χαρτί το τι σημαίνει  για τον καθένα μας χωριστά;

«Η τελευταία της σελίδα ήταν γραμμένη στις... Είχε βάλει και την υπογραφή της  ως σφραγίδα. Αρκετά χρόνια αργότερα άφησε για πάντα τούτο τον πρόσκαιρο και φθαρτό κόσμο. Έφυγε για να συναντήσει το στράτευμα των αγγέλων στον ουρανό. Είχε φροντίσει τα χειρόγραφά της να μην παραπέσουν. Κλειδωμένα μέσα στο σεντούκι, που είχε στην καμαρά της, τοποθετημένα με τάξη σε ένα σκαλιστό ξύλινο κουτάκι, περίμεναν τα παιδιά της να τα ανακαλύψουν. Λίγα χρόνια μετά το θάνατό της, πεθαίνει και ο πατέρας...».

«...Έξι ολόκληρα χρόνια πέρασαν από κείνα τα Χριστούγεννα της αποκάλυψης μέχρι να έρθει η στιγμή να βγουν στο φως τα χειρόγραφα και να κρατήσουμε εμείς οι αναγνώστες το βιβλίο της στα χέρια μας...».

Τα παραπάνω ήταν αποσπάσματα από την γραφή της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη, τα οποία αντικατοπτρίζουν  το γλαφυρό τρόπο γραφής που αναφέρεται στο λεπτό θέμα της μάνας.

Για την δουλειά της συγγραφέως μίλησαν η φιλόλογος Ήρα Κουρή, ο καθηγητής Γιώργος Κακαρελίδης και ο οικονομολόγος Κίμωνας Αποστολόπουλος. Την παρουσίαση και τον συντονισμό της συζήτησης έκανε ο δημοσιογράφος Δημ. Χωρίτος.

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η συγγραφέας, που ειρήσθω εν παρόδω τυγχάνει πολυτάλαντος με βραβευμένες επιδόσεις και με κλίσεις προς την ποίηση και την ζωγραφική.

  

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΣ στις 2:31:00 μ.μ.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν στην έκδοση και παρουσίαση του μυθιστορήματός μου «ΑΛΦΕΣ»

Θέλω να ευχαριστήσω όλους  όσους βοήθησαν στην έκδοση και παρουσίαση του μυθιστορήματός μου «ΑΛΦΕΣ», κι όλους όσους αφιέρωσαν  τον ελάχιστο, ελεύθερο χρόνο τους και με την υποστηρικτική τους παρουσία μου δώσανε  τη δυνατότητα να μοιραστώ μαζί τους  το γέννημα της ψυχή μου.

Ευχαριστώ τον υπεύθυνο και  οργανωτικό  Ανδρέα Τσιλήρα, που ανέλαβε την έκδοση του βιβλίου μέσω των εκδόσεων «Δόντι».

Τη δυναμική γυναίκα, την αγωνιζόμενη μάνα, την καθηγήτρια και ταγό της μετάδοσης της Ελληνικής Γλώσσας και  Παιδείας, την κυρία  Ήρα Κουρή.

Τον  βαθιά σκεπτόμενο άνθρωπο, τον αρθρογράφο    και καθηγητή Εφαρμογών  στην Επιχειρησιακή Έρευνα  και Στατιστική του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, τον κύριο Γιώργο Κακαρελίδη.

Τον οικονομολόγο και πρώην Διευθυντή της Τράπεζας Πειραιώς και συνεργάτη του sallos.gr στωικό άνθρωπο Κίμωνα Αποστολόπουλο.

Τον μαχητικό και πάντα αληθινό άνθρωπο,  δημοσιογράφο και συντονιστή αυτής της γιορτής, τον κύριο Δημήτρη Χωρίτο.

Τον  σύζυγο μου Ιωάννη και πατέρα των παιδιών μας, που για 33 ολόκληρα χρόνια  είναι το αντιστύλι μου και με ανέχεται  υπομονετικά.

Ευχαριστώ τους γονείς μου που μου έριξαν τον σπόρο της ζωής και μπόρεσα ν’ αντικρίσω τον ήλιο∙ να γευτώ ό,τι γεύτηκα∙ να γνωρίσω ό,τι γνώρισα∙ να δω ό,τι είδα∙ κι έζησα ό,τι μπόρεσα να ζήσω. Τους ευχαριστώ, γιατί μέσα απ’ τη ζωή μπόρεσα να γίνω μάνα και να προσφέρω ζωή μέσα απ’ τη ζωή μου.

Μα πάνω απ’ όλους κι από όλα, ευχαριστώ το Θεό που με δημιούργησε και μου έδωσε την πνοή της ζωής και ζω∙ και μέσα απ’ τη ζωή, γνώρισα ανθρώπους που με αγάπησαν, μου έδωσαν θάρρος, μ’ έκαναν να ξεχνώ  τις δύσκολες στιγμές και με έμαθαν να αγαπώ τη ζωή και τους ανθρώπους.

Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου 2017

Η συγγραφέας  

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

 Για το βιβλίο μίλησαν η Ήρα Κουρή, ο Γιώργος Κακαρελίδης και ο Κίμωνας Αποστολόπουλος.  Το ρόλο του συντονιστή είχε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Χωρίτος.

Φωτογραφίες: Από την ηλεκτρονική πηγή  http://salos.gr/

«Θα ήθελα να μιλήσω για την Μαρία…» ομιλία του Κίμωνα Αποστολόπουλου στην παρουσίαση του μυθιστορήματος «ΑΛΦΕΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

«Θα ήθελα να μιλήσω για τη Μαρία…» του Κίμωνα Αποστολόπουλου. 
(Ομιλία που εκφώνησε κατά την παρουσίαση του μυθιστορήματος «ΑΛΦΕΣ»
της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη.

 Θα ήθελα να μιλήσω για την Συγγραφέα όπως την γνωρίζω για πάνω από 20 χρόνια και την ζω τρέχοντας μαζί της σε Μαραθώνιες αποστάσεις. Το βιβλίο θα το προσεγγίσω σαν αναγνώστης που το κράτα στο χέρι του χωρίς να το έχει διαβάσει όπως και εσείς. Έτσι θα το ιχνηλατήσω με τον προσωπικό μου πολυ-ευρυγωνιακό φακό δίνοντας έμφαση στο ανοικτό πλάνο του βιβλίου με κίνδυνο την ελαφριά ίσως παραμόρφωση των γεγονότων.

Η συγγραφέας παρουσιάζεται ενώπιον του αναγνώστη σαν πρόσωπο και ταυτόχρονα σαν άτομο.

Σαν άτομο παρουσιάζεται η συγγραφέας μέσα από την πλοκή τριών διαφορετικών χαρακτήρων μανάδων που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και ανήκαν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Και σαν πρόσωπο παρουσιάζεται ενώπιον μας με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου που σημαίνει τον προς όψιν στραμμένο άνθρωπο όπως χαρακτηριστικά εικονογραφείται στο εξώφυλλο του βιβλίου.

Η λέξη πρόσωπο έχει σαν βάση το ρήμα «ορώ» δηλαδή βλέπω. Για τον αναγνώστη εγείρεται το ερώτημα. Τι μπορεί να δει η Συγγραφέας σαν πρόσωπο και όχι σαν άτομο;

Η συγγραφέας καλείται να δει  αυτό που βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντα των ανθρώπινων γεγονότων και να το μεταφέρει μέσα από την γραφής της, στο βιβλίο ΑΛΦΕΣ.

Το αδύνατο να συλληφθεί, το άρρητο,το ανείπωτο, αυτό που βρίσκεται στο επέκτεινα, παρουσιάζεται ενώπιον μας,  αποκαλύπτεται και ταυτόχρονα κρύβεται μέσα στις διαφορετικές ιστορίες των τριών γυναικών του μυθιστορήματος. Πρέπει και ο αναγνώστης να το αναζητήσει γιατί  σου αποκαλύπτεται τελικά ότι και εσύ ζητάς να σου αποκαλυφθεί.

Η συγγραφέας, σαν εκκλησιαστικό άτομο, επέλεξε τρεις μανάδες,  σε τρεις διαφορετικές εποχές της Ελλάδας. Ο αριθμός τρία είναι ένας ιερός αριθμός. Σημαίνει το ένα και τα πολλά μαζί, ταυτόχρονα. Το ένα διαιρείται με τον εαυτό του και ξαναενώνεται με το δυο σχηματίζοντας το τρία . Όπως η τριαδική σχέση μάνα - παιδί -μανά και στην χριστιανική μας παράδοση η τριαδικότητα του Θεού σχετικοποιείται από την σχέση ότι ο Υιός είναι Θεός εκ του Πατρός.

Για να γίνεις Μάνα πρέπει να φύγεις από το εγώ σου, ελεύθερα να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να δοθείς στον άλλον σαν άθλημα της κοινωνίας των ανθρώπινων σχέσεων.

Μα τι κοινό στοιχείο  διαπερνά και ενώνει τις τρεις μάνες και τις τρεις εποχές σε μια μόνο μάνα και μια εποχή και αποτυπώνει η συγγραφέας  στο εξώφυλλο του βιβλίου. Στη εικόνα το σημαίνον ταυτίζεται με το σημαινόμενο.

Πολλές θα μπορούσαν να είναι οι μάνες της φωτογραφίας όμως ο δικός μου ευρυγώνιος φακός εστιάζει στην σημερινή πτωχευμένη Ελλάδα. Το σκηνικό κατάλληλο, η Ελλάδα φτωχή, ξυπόλυτη, πατάει σε γκρίζο χρώμα στην μέση του τοπίου υποδηλώνοντας την κίνηση του χρόνου, αναπαριστώντας την σημερινή οικονομική ένδεια.

Η συγγραφέας μάνα με τρία παιδιά ζωγραφίζει την υπαρξιακή κραυγή κάθε Ελληνίδας που έζησε και συνεχίζει να βιώνει τον αποχωρισμό του παιδιού της από η πατρίδα Ελλάδα που για μια άλλη φορά τα σκοτώνει.

Η νεαρή Ελλάδα από την ημέρα που γεννήθηκε το 1821 μέχρι σήμερα, ευτύχησε να μεγαλώσει να τριπλασιάσει τα εδάφη της και τον πληθυσμό της, όμως έζησε επτά πτωχεύσεις, τέσσερις εμφυλίους, επτά πολέμους.

Η μάνα Ελλάδα αδυνατεί να αντικρίσει την πραγματικότητα,  γυρίζει τις πλάτες στον αναγνώστη, αδυνατεί να τον κοιτάξει στα μάτια. Αναπολεί τις παλιές δόξες νοιώθει ντροπή για την πτώση. Ο τοίχος του Δημοσίου Χρέους και ο αποκλεισμός των αγορών ορθώνεται ενώπιον της. Η απληστία, το εγώ, η ύλη, τα θανάσιμα αμαρτήματα της πτώσης.

Η συγγραφέας φέρνει όμως και τον αναγνώστη ενώπιον των ευθυνών του με το Ελληνόπουλο που κουβαλάει στην πλάτη της.

«Έχω μέλλον σε αυτό τον τόπο»  είναι τα λόγια του παιδιού όταν το κοιτάς στα μάτια.

Μηχανικά ο αναγνώστης σκύβει τα μάτια από ντροπή και ενοχές. Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σήμερα σε μια κατάσταση μετεωρισμού. Δεν ξέρει σε πια κατεύθυνση να πάει, ένας νέος διχασμός, ακολουθεί την πτώχευση,  μέσα η έξω από το ευρώ είναι ένας από αυτούς.

Η σημερινός Έλληνας μπορεί να μοιάζει η με τον Άμλετ του Σαίξπηρ ή τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι. Ο ηλίθιος είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως ενώ ο Άμλετ είναι αναποφάσιστος. Όπως έρχεται το φάντασμα του πατέρα Άμλετ και τον καλεί να δράσει έτσι και η Μαρία με τις «Άλφες» μας καλεί να δράσουμε και να φύγουμε από την αναποφασιστικότητα. Όχι όμως με την βία αλλά με την Αγάπη και την Αντίσταση. Οικογενειακά οικόσημα,  δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο το αφιερώνει στις αγαθές ψυχές των γονιών της που την έμαθαν να αγαπά και να αντιστέκεται.

Έτσι η Μαρία αποφάσισε να γίνει Μαραθωνοδρόμος, κατάλληλος χώρος ή Λέσχη Φαέθων.  Επέλεξε να τρέξει στην Μαραθώνια διαδρομή του Ολυμπισμού στην διαδρομή Πύργος - Αρχαία Ολυμπία.

«Τα πρώτα χιλιόμετρα τα τρέχεις με το σώμα και τα υπόλοιπα με την ψυχή» είχε ακούσει από τον μέντορας της και το μονολογούσε στη διάρκεια της διαδρομής. Στη γραμμή του τερματισμού ένας νέος προσωπικός κύκλος διαγράφηκε αυτός του δρομέα και στο σημείο τομής του ήδη διαγραμμένου κύκλου της αυτού σαν ζωγράφος, ποιήτρια και λογοτέχνης ανθίζει ο πολιτισμός με τον αθλητισμό.

«Το νους υγιή εν σώματι υγιή» στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας ενσαρκώθηκε στη τομή των κύκλων.

Η Μαρία στη ζωή δεν κάνει το ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη, αυτού τού νόστου με την Καβαφική σημασία , αλλά το ταξίδι πέρα από την Ιθάκη όπως το εννοεί ο Καζαντζάκης.

Ιθάκη για την Μαρία είναι το ανοικτό πέλαγος. Καράβι το σώμα της σαν δρομέας και κουπιά που το κινούν η αγάπη και η αντίσταση, με καπετάνιο το νου της.

Στο τέλος αυτής της Ιθάκης, εκεί στο άπειρο θέλει να γονατίσει ενώπιον του θεού και να τον ευχαριστήσει για την κρυμμένη δύναμη που της εμφύσησε.

Συνηθίζεται να λένε να είναι το βιβλίο καλοτάξιδο εγώ θέλω να ευχηθώ να είναι και ο συγγραφέας καλοτάξιδος σε αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας σαν homo viator, άνθρωπος ταξιδευτής.

25 Γενάρη 2017

Κίμωνας Αποστολόπουλος

* Ο Κίμωνας Αποστολόπουλος είναι οικονομολόγος, πρώην Διευθυντής της Τράπεζας Πειραιώς και συνεργάτης του salos.gr

Παρουσίαση του μυθιστορήματος «ΑΛΦΕΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη από τη Φιλόλογο Ήρα- Ειρήνη Κουρή στις 25 /1/2017 στο θέατρο «ΑΓΟΡΑ» στην Πάτρα.

(Παρουσίαση του μυθιστορήματος «ΑΛΦΕΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη από τη Φιλόλογο  Ήρα- Ειρήνη Κουρή στις 25 /1/2017 στο θέατρο «ΑΓΟΡΑ» στην Πάτρα).

Καλησπέρα σας!

Την κ Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη τη γνώρισα πριν λίγο καιρό και από την πρώτη συνάντησή μας, μου έκανε εντύπωση η μειλίχια, ήρεμη και ειλικρινής συμπεριφορά της. Έτσι, ένιωσα πολύ οικεία μαζί της και πολύ όμορφα όταν μου πρότεινε να διαβάσω και να παρουσιάσω το βιβλίο της.

Σ’ ευχαριστώ, Μαρία!

Η συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων  στις μέρες μας, έχει γίνει κερδοφόρο επάγγελμα για πολλούς /ες που επιδιώκουν την προσωπική τους προβολή, τις δημόσιες σχέσεις και τον πλουτισμό. Το βιβλίο έγινε εμπόρευμα αμφιβόλου ποιότητας και η επιδίωξη πολλών περιώνυμων συγγραφέων είναι να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα αντίτυπα. Η εμπορευματοποίηση λοιπόν, των λογοτεχνικών κειμένων, οδήγησε κάποιους στη συγγραφή αφηγημάτων που κινούνται ανάμεσα στο τι αρέσει σε ένα καταναλωτικό κοινό και στο τι φαίνεται πιο εκκεντρικό κυρίως, σε σχέση με το περιεχόμενο.

Διαβάζοντας το βιβλίο» «ΑΛΦΕΣ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη ευθύς εξαρχής, διέκρινα τις αρετές μιας πηγαίας και αυθεντικής γραφής, ξεχωριστής και ιδιαίτερης, που παραπέμπει στο ύφος της ηθογραφίας.

Αν ξεκινήσουμε την αποτύπωση των εντυπώσεων μας από τη γλώσσα της συγγραφέως θα σταθούμε με θαυμασμό στη δύναμη της ζωντανής έκφρασης τόσο στην περιγραφή, όσο και στην αφήγηση. Η αβίαστη χρήση λέξεων από την ντοπιολαλιά της Αχαϊκής επαρχίας, χαρακτηρίζει τη δυναμική και την πρωτοτυπία του λόγου της  και αισθητοποιεί παραστατικά εικόνες και ανθρώπους μιας άλλης εποχής.

Η κ  Κολοβού με αφορμή τα σημάδια της μοίρας που συχνά κουβαλούν οικογένειες από γενιά σε γενιά ξεδιπλώνει τον αληθινό μύθο της όπως έκαναν οι γιαγιάδες που, με τις ιστορίες που έπλαθαν από τις εμπειρίες τους, πάσχιζαν να νουθετήσουν και να οδηγήσουν παιδιά κι εγγόνια στο αληθινό νόημα της ζωής.  « Ντροπή πρέπει να νιώθουν αυτοί που εξαπατούν την αγάπη, που εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη και τη λεκιάζουν με απιστία, που ψεύδονται και κομματιάζουν την ανθρώπινη ψυχή προσπαθώντας να κάνουν δικό τους ό,τι ιερό έχουν οι άλλοι, αφήνοντας τον άνθρωπο μετέωρο στο κενό».

Διαβάζοντας τις Άλφες – επιστολές είναι σαν να ακουμπάς στη σιγουριά της σοφίας ξεκουράζοντας έτσι την ψυχή σου με σκέψεις και ιδέες που σε οδηγούν στο δρόμο που στη σύγχρονη εποχή έχουμε ξεχάσει.  Στο δρόμο δηλαδή, της γνώσης της ανθρώπινης ψυχής ( των αδυναμιών και των ονείρων της, της πάλης με τους θεούς και δαίμονες), στον επώδυνο δρόμο της αυτογνωσίας, στη στενωπό της γνώσης του αληθινού νοήματος της ζωής. Γράφει η Μαρία: «Ο Θεός μου έβαλε  μυστικά ένα μεγάλο μάτι στη ψυχή για να μπορώ να βλέπω ό,τι οι άλλοι δεν μπορούν να δουν. Έτσι διαβάζω τις ψυχές σαν ανοιχτό βιβλίο».

Ο καθημερινός αγώνας των ανθρώπων της αγροτιάς να δαμάσουν τη φύση, οι άγριοι και σκληροί κοινωνικοί κανόνες της ελληνικής επαρχίας στα μέσα του 20^ου αιώνα, τα ήθη μια εποχής που φαίνεται να έχουν  ξεχαστεί σήμερα και οι οικογενειακοί δεσμοί , είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι του μυθοπλασίας. Η ανύπαντρη μητέρα, ο σκληρός και αυταρχικός σύζυγος  και πατέρας, ο ακριβοδίκαιος αλλά απαιτητικός περίγυρος, η ανθρωπιά του ταπεινού, η υπερηφάνεια του καταφρονεμένου, η αθωότητα της παιδικής ηλικίας, το πείσμα για πρόοδο, το μεγαλείο της ανυπόταχτης και ανυστερόβουλης καρδιάς αλλά και η στέρηση του νου των ανθρώπων που ζουν στην αποκομμένη από τα αστικά κέντρα αχαική ύπαιθρο είναι θεματικά ιδεολογικά μοτίβα που η συγγραφέας έντεχνα επαναφέρει στην αφήγησή της.

Η οικογένεια, βασικό κοινωνικό κύτταρο, γίνεται καταφύγιο αλλά και θηλιά, αποκούμπι αλλά και ματωμένος σουγιάς, αφετηρία αλλά και επίλογος ζωής. 

Ο παππούς και η γιαγιά  που στεγάζουν το γένος, ο πατέρας και η μάνα που μοχθούν για να αβγατίσουν τα αγαθά για τους απογόνους τους, χωρίς να βαρυγκομούν για όσα πάθη κληρονόμησαν,  τα παιδιά – η νέα γενιά που άνοιξαν τις φτερούγες τους για να ξεφύγουν από το μίζερο και στενόμυαλο περιβάλλον του χωριού, βρήκαν το κατάλληλο αφηγητή που καταγράφει με υπομονή και τρυφερότητα το πολύχρονο ταξίδι του καθενός στην Ιθάκη του.

Κλείνοντας, θέλω να σταθώ επιγραμματικά σε 3 εξωτερικά γνωρίσματα, σημαντικά κατά τη γνώμη μου, που χαρακτηρίζουν τη δομή του μυθιστορήματος.

1.     Το βιβλίο χωρίζεται σε 3 μέρη- κεφάλαια  όπου το καθένα έχει τη δική του ταυτότητα ως προς τον αφηγηματικό χρόνο και ως προς τη διδαχή.

2.     Μέσα στο πεζό κείμενο ενσωματώνονται ποιήματα της συγγραφέως στα οποία αποκρυσταλλώνεται η συλλογική συνείδηση, όπως στα λυρικά μέρη της αρχαίας  τραγωδίας.

3.     Η αφήγηση οραμάτων – ονείρων που μας παρασύρει σε δρόμους μεταφυσικούς δύσβατους και δυσανάγνωστους αλλά ανοιχτούς στα αισθήματα και στα συναισθήματά της  ψυχής

Η κ. Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη με ευαισθησία, αυθεντικότητα, αθωότητα και εντελώς ανεπιτήδευτα, αφήνει παρακαταθήκη για τα παιδιά της και στους αναγνώστες της  τις δικές της Άλφες. Αφήνει παρακαταθήκη τις επιστολές της σε όλους όσους έμαθαν να ξεδιψούν από τα γάργαρα νερά μιας παραδοσιακής πηγής γνώσης και τέρψης.

Καλοτάξιδο, Μαρία

Τετάρτη, 26 Ιανουαρίου 2017

Ήρα – Ειρήνη Κουρή

Οι εκδόσεις «Το Δόντι» παρουσιάζουν το μυθιστόρημα της Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη «Άλφες» την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου, στο θέατρο «Αγορά» -(Καραϊσκάκη 149, Πάτρα).

Οι εκδόσεις «Το Δόντι» παρουσιάζουν το μυθιστόρημα της Μαρίας Κολοβού – Ρουμελιώτη «Άλφες» την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου, ώρα 8.00 μ.μ. στο θέατρο «Αγορά» (Καραϊσκάκη 149, Πάτρα). Για το βιβλίο θα μιλήσουν η φιλόλογος Ήρα – Ειρήνη Κουρή και ο Καθηγητής Εφαρμογών του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας Γιώργος Κακαρελίδης. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Χωρίτος.

Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες μανάδων που έζησαν σε τρεις διαφορετικές χρονικά εποχές, με διαφορετικές κουλτούρες, αποτελούν τις πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος. Προερχόμενες από τρεις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, η κάθε μια αντιμετωπίζει τη μητρότητα με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο.

Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο εδώ
ή να το ζητήσετε από το βιβλιοπωλείο μας
(Φιλοποίμενος 36-42, 26221 Πάτρα, τηλ. 2614005077).

• Τίτλος: Άλφες
• Συγγραφέας: Μαρία Κολοβού – Ρουμελιώτη
• ISBN: 978-960-9772-53-2
• Κατηγορία: Μυθιστόρημα
• Διαστάσεις: 14×21 εκ
• Σελίδες: 284
• Έκδοση: Πάτρα, 2016
• Τιμή: 10 €

«Ποιητική ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ» - Στίχοι της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

«Ποιητική ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»

Μέσα στις στράτες του ουρανού

θυσίασα το χρόνο μου

και στο βυθό τυράννου νου

λευτέρωσα τον πόνο μου.

Μέσα στου κόσμου τη βουή

εκέντησα τις θλίψεις μου

δαντελωτές με όνειρα

στης  μνήμης τις εκρήξεις μου.

Κάτω απ' τη στέγη του Θεού

εντάφιασα τα πάθη μου

και στις στροφές άπυρου νου

θανάτωσα τα λάθη μου.

Στους ασαφείς συννεφιασμούς

λογάριαζα ανταλλάγματα

και δόλιο κόσμο αντίκρισα

στου βίου τα περάσματα.

Θυσίασα τα νιάτα μου

σε δάκρια και θυμιάματα

μπλεγμένη σε οράματα

και σε αγγέλων τάματα.

Έδωσα ανάσα και πνοή

σε κόλαση και σε ζωή

χωρίς ποτέ μου να γευτώ

το γέλιο που είχα  στερηθεί.

Αγρίεψα  στις ταραχές

μέσα στις θύελλες  τις σφοδρές

το δίκαιο έψαξα να βρω

μέσα σε  άγριο χαλασμό!..

Έψαλα ύμνους, είπα  ευχές

μέσα σε κήπους  κι εκκλησιές

Πνιγμένη μες στα κλάματα

και σε αγίων τάματα...

Τώρα πιασμένη απ' τα σκαριά-

της θύμησης τα σύννεφα,

προσμένω Φως στις νύχτες μου

μες της ψυχής τις κρύπτες μου

Ζωσμένη από φαντάσματα

και  προσμονής πειράματα,

του αγγέλου μου ψάχνω μια φωνή

που χρόνια έχει ν' ακουστεί!..

Κυριακή, 29 Απριλίου 2012

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Οι στίχοι ανήκουν στην ανέκδοτη ποιητική συλλογή: ΠΥΡΙΓΟΝΟΣ ΝΟΥΣ

«Σάββατα δίχως μύθο». Η Παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Λογαρά που μόλις κυκλοφόρησε σε δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση από τις εκδόσεις «Το Δόντι» και έκθεση ζωγραφικής εμπνευσμένη από το βιβλίο, θα λάβει χώρα την Παρασκευή 13/1/17 στην Γκαλερί Cube της Πάτρας.

9ΙΑΝ.

Ένα πρωτότυπο εγχείρημα με ένα βιβλίο να δίνει την έμπνευση για μια ομαδική έκθεση, θα λάβει χώρα από την Παρασκευή 13/1/17 (εγκαίνια στις 8.00 μ.μ.) στην Γκαλερί Cube της Πάτρας. Εκεί θα φιλοξενηθεί η ομαδική έκθεση “Σάββατα δίχως μύθο” εμπνευσμένη από το ομότιτλο βιβλίο του Κώστα Λογαρά, που μόλις κυκλοφόρησε σε δεύτερη συμπληρωμένη έκδοση από τις εκδόσεις «Το Δόντι».

Τα έργα δημιουργήθηκαν από 23 συνεργάτες εικαστικούς της Cube (Μιαούλη 39, Πάτρα), για να συνοδεύσουν σε ειδική ενότητα την επανέκδοση του βιβλίου, μαζί με τα κείμενα που έχουν γράψει οι ίδιοι οι εικαστικοί σχολιάζοντας ο καθένας το έργο του και δίνοντας τη δική του εννοιολογική διάσταση στο θέμα. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 11/2/17.Η Λιάνα Ζωζά, επιμελήτρια της έκθεσης, γράφει για τα “Σάββατα δίχως μύθο”: «Για τον Κώστα Λογαρά η πόλη στην οποία αναφέρεται στο βιβλίο του, στην εσωτερική του αφήγηση, όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει, είναι η γενέθλια πόλη. Για μένα η πόλη του βιβλίου του είναι η υιοθετημένη μου πατρίδα. Οι πρώτες σκέψεις μου, λοιπόν μετά και την πρώτη μας κουβέντα, ήταν τόσο για τις “Αόρατες πόλεις”, όσο και για τη “Μικρή μας πόλη”, αναγνώσματα βιωματικά και αγαπημένα, αν και μια αναδρομή στην παγκόσμια λογοτεχνία μας οδηγεί πολλές φορές σε πόλεις φανταστικές ή και πραγματικές που χάθηκαν μέσα στο χρόνο.

Ανδρέας Λυμπεράτος

Ανδρέας Νικολάου

Οι προκλήσεις για όλους όσους “συναντηθήκαμε” στο εγχείρημα αυτό, ήταν αρκετές. Η μεγαλύτερη ήταν πως η πόλη για την οποία μιλούσε το βιβλίο, παρ’όλο που είναι πραγματική, θα μπορούσε να είναι μια φανταστική πολιτεία που βρίσκεται σε έναν χάρτη της φαντασίας και της μνήμης.. Επίσης, πρόκληση ήταν πως αν και το κείμενο γράφτηκε και εκδόθηκε σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, ο ίδιος ο συγγραφέας επιθυμούσε η επανέκδοση του να έχει μια άλλη ματιά διαφορετική και επίκαιρη, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία του διαλόγου ανάμεσα στον ίδιο και στους εικαστικούς  και τους έκανε να “δουν” μέσα από τη ματιά του συγγραφέα και να δημιουργήσουν. Μια ματιά που δείχνει έρωτα, θυμό, αγάπη, πίκρα κάποιες φορές, αλλά και μια σχέση ειλικρινή, ενίοτε σκληρή, με την πόλη της καρδιάς του.
Αφήνοντας, τον Κώστα Λογαρά να μιλήσει, επιλέγω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα “Σάββατα δίχως μύθο”: “Πόλη ακρωτηριασμένη κι απειλητική –κατ’ εικόνα της ζωής σου και ομοίωση– απ’ όπου βιάζεσαι να βρεις μια δίοδο ανοιχτή για ν’ αποδράσεις. Και με το δίκιο σου∙ γιατί οι πολιτείες στην ουσία είναι ανύπαρκτες, αν δεν τις συντηρεί η μνήμη των ανθρώπων, αν δεν μπορεί να ταξιδέψει μέσα τους ο χρόνος, αν ολοένα λιγοστεύουν (καλή ωρα!) τα σημάδια τους που ανακαλούν στους ζωντανούς το παρελθόν τους: δυσπρόσιτα στενά και δρόμοι απόκεντροι, πεζοδρόμια και στοές (χώροι επικοινωνίας, κάποτε, βρέξει-χιονίσει), στέγες σπιτιών κοντά στο ύψος του ματιού και σκηνικά μιας άλλης εποχής που όλο και περισσότερο ξεχνάς το σχήμα και το ύφος της∙ γιατί η πόλη πλέον αναπτύσσεται μακριά σου και ερήμην σου, ενώ εσύ – μαζί με τόσους άλλους – κατοικείς παγιδευμένος σε μια πόλη φάντασμα. Εξ’ ου κι οι ανασφάλειές σου κι οι φοβίες σου και η ασίγαστη επιθυμία της φυγής.”».

Ισμήνη Μπονάτσου

Αντώνης Βολανάκης

Ο Ανδρέας Τσιλίρας (εκδόσεις “Το Δόντι”) γράφει:

 «Τα “Σάββατα δίχως μύθο” αποτελούν την πιο χαρακτηριστική λογοτεχνική αποτύπωση της Πάτρας από έναν συγγραφέα που τη ζει, την αγαπά και τη σχολιάζει με μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας γι’ αυτήν έναν ξεχωριστό μύθο που παραμένει, τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, ανεξίτηλος.
Χωρίς υπερβολές και εντάσεις, αλλά με διεισδυτική και λυρική ματιά, ο Λογαράς χαρίζει στην Πάτρα μια ξεχωριστή περιπλάνηση στα ίχνη της ιστορίας της, στα σημάδια των σύγχρονων κατοίκων της, στους δρόμους και τις φωνές της πόλης.»

Γιώργος Τσεριώνης

Νατάσα Πουλαντζά

Συμμετέχουν οι εικαστικοί: 

Ηλίας  Αηδονίδης, Μανώλης Αναστσάκος, Αντώνης Βολανάκης, Γιώργος  Καζάζης,  Άννα Καρατζά, Χρήστος Κουτσούκης, Μάκης Κυριακόπουλος, Δέσποινα Κωνσταντίνου, Ανδρέας  Λυμπεράτος, Αλέξανδρος  Μαγκανιώτης, Έλλη Μπαρμπαγιάννη, Τίμος Μπατσαούρας, Ισμήνη Μπονάτσου, Τίτα Μπονάτσου, Ανδρέας Νικολάου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Βασιλική Πανταζή, Ξενοφών Παπαευθυμίου, Νατάσσα Πουλαντζά, Παναγιώτης Σιάγκρης, Γιώργος Τσεριώνης, Γιάννης Χρηστάκος, Βιργινία Φιλιππούση.
Βασικός χορηγός του εγχειρήματος της έκδοσης – έκθεση για τα «Σάββατα δίχως μύθο» είναι η Γέφυρα Α.Ε.