«
«Η τελευταία επιθυμία»
Για το
φτωχό μου το κορμί ποτέ μη κλάψτε
οι δάφνες
χάρισμα σ’ αυτούς που πίσω μένουν
να κάνουν
όσα εγώ δε μπόρεσα, να φέρουν
καινούρια
όνειρα κι ελπίδας φως ανάψτε.
Να βγουν
κλωνάρια καρπερά, τη γης ν’ αλλάξτε!
της
Γνώσης τ’ άρμα να οδηγήσουν όσοι ξέρουν
χαρά και προκοπή όλοι οι νιοι να φέρουν
του Ήλιου
τους καρπούς ξανά ν’ αδράξτε.
Και στο
κουβούκλιο το μικρό που ελπίδα χρόνια
μένει,
τρανός ανθός τ’ αγώνα και θεριεύει
φωνή απ’
τ’ άγιο προσκλητήριο μες τ’ αλώνια.
Σαν φίδι
που άλλαξε το δέρμα και σαλεύει,
έτσι
σαλεύω μες της ζήσης το λαγούμι
στο φως
να βρω που χρόνια αργοπεθαίνει…
Δευτέρα, 9
Φλεβάρη 2015
Μαρία Κολοβού - Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου