Επαίτης ζωτικών αναγκών
Άπλωσε δειλά το χέρι...
Επαίσχυντος...
Με περηφάνια κεραυνοβολημένη κι
αιμορροούσα
αξιοπρέπεια, έφυγε...
Για τη χωματερή που ενταφίασαν τα όνειρά του,
κρατώντας λάβαρο τη θλίψη.
Με «σωτηρίας» ψευδαίσθηση
ανηφορίζει το Γολγοθά,
αίροντας το σταυρό που του φόρεσαν
ανάπηρες πολιτικές νομοθεσίες.
Η φωνή της συνείδησης, βλασφημεί...
Μα όλο ανηφορίζει…
Φτάνει ρακένδυτος στο σημείο
ταφής.
Όλα τα βρίσκει σε αποσύνθεση…
Χιλιάδες μελλοθάνατοι ανηφορίζουν
με τη φοβέρα του δήμιου.
Τη μοίρα τους, έγραψαν, αργήτες.
Eνταφιάζοντας τα όνειρα της αξιοσύνης τους.
Νεκρώνοντας το χάδι της άνθισης τους.
Με δίχως θεατές και κανονάρχες,
θυσιάστηκε...
Σκαλίζοντας, μόνος, την επιτύμβια επιγραφή του
για να μη ξεχαστεί η θυσία του:
«Επαίτης ζωτικών
αναγκών».
Δευτέρα, 18
Φεβρουαρίου 2013
Mαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου