«ΠΕΠΛΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

«ΠΕΠΛΑ» της Μαρίας Κολοβού Ρουμελιώτη

Στα χέρια του Ποιητή κρατιέται η ποίηση. Λουλούδι π’ ανθεί  και δένει καρπούς. Ευλαβείται  το φως. Αγκαλιάζει  την φροντίδα. Σηκώνει το βλέμμα ευγνωμονώντας του Πλάστη την απλοχεριά.

Βουίζει μελίσσι πάνω της. Ο πειρασμός δεν την αφήνει. Βουτά τις φτερούγες στο φως. Ρουφά τη γύρη, τους χυμούς, γνέθοντας ραψωδίες.

Στην κυψέλη του κόσμου θα εκτελέσει τη συνταγή. Με το χάδι της μούσας θα γίνει το μοίρασμα.

Και μετά το μοίρασμα….. πάλι πλούσια θα παραμείνει. Παραδομένη στην φροντίδα του Κτίστη,  θα πλαστεί  απ’ την αρχή. Ξανά ανάσα θα της δώσει. Θα την κάνει λουλούδι που θα κοσμήσει   τη γη. Θα γίνει μέλι και τροφή της ανθρωπότητας.

Στα χέρια του Ποιητή κρατιέται η ποίηση. Κι αν αφήσει το χέρι Του,  θα ξεσκιστούν  τα πέπλα  που της φόρεσαν οι Μούσες…. Θα γίνουν ακτίνες φωτός σε απροσπέλαστο δάσος που σαν τις αντικρίσουν τ’ αγρίμια, θα λουφάξουν.

Σάββατο, 6 Μαΐου 2017