ΔΙΑΦΥΓΗ
Πάμε να φύγουμε από ‘δω.
Να δραπετεύσουμε μακριά απ’ αυτά που μας δηλητηριάζουν.
Να πιούμε νερό από τις ρίζες του πλάτανου
Που αγκαλιάζουν της αγνότητας το σώμα.
Να ξεδιψάσουμε πλάι στη λίμνη με τα νούφαρα
Εκεί που έχουμε αφημένα τα παιδικά μας λάφυρα να μας περιμένουν:
Σαΐτες από χρυσοκλωστές της γιαγιάς.
Δόρατα απ’ τα υνιά των γερόντων.
Καινούργια εργόχειρα να πλέξουμε
Μ’ ατσάλινες αλύσους να δέσουμε τους όρκους
Αδιαίρετα να κρατηθούν τα όνειρα.
Πάμε να φύγουμε μακριά...
Τα μονοπάτια τα παλιά νοστάλγησαν τους πεζοπόρους.
Η γέρικη ελάτη ανοιχτή θα ‘χει τη διάτρητη αγκάλη της.
Πάνω απ’ τα κλώνια της θα ξεκρεμάσουμε τα φυλαγμένα άρματα μας.
Τον κλεφτοπόλεμο να φέρουμε εις πέρας με της ευθύνης την συναίσθηση.
Πάμε, σου λέω.
Την άφθαρτη αλήθεια στο ρετσίνι να βουτήξουμε.
Τα ιερά και τους βωμούς να αναστηλώσουμε.
Στον ομφαλό της γης να μετοικήσουμε βαφτισμένοι με ονόματα ελληνικά.
Πάμε! Η αδράνεια χρεώνετε ακριβά.
Ο χρόνος μας στενεύει…
Στα θεοβάδιστα βουνά ξυπόλυτοι να περπατήσουμε.
Να γειωθούμε στο σώμα τους.
Εκεί οι Κένταυροι βοτάνια γιατρικά θα ενδύσουν τις πληγές μας.
Το πυορρόημα του έλκους θα στερέψουν με κλώνους απ’ αγριελιά.
Τα καρκινώματα θα γιάνουν
Με δεσμίδες φωτός από τους κεραυνούς του Δία.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
΄Η τώρα ή ποτέ!
Πάμε! Στα Θέατρα και στις Αγορές
το φτέρωμα της φτερωτής νίκης να αναστηλώσουμε.
Είναι φωτιά της θέλησης η φλόγα.
Διαφυγής άσβεστο φως σε τόπο ιερό.
Πάμε, τώρα! Αετοί περήφανοι να γίνουμε.
Φερέλπιδες σωτηρίας.
Προτού σκλάβους μας πουλήσουνε στις παγκόσμιες αγορές.
5 Σεπτέμβρη 2017
Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου