ΑΣΥΛΗΤΟΣ ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη

 "Ο ΕΛΛΗΝΑΣ" Ελαιογραφία της Μαρίας Κολοβού-Ρουμελιώτη
























Γέμισες τη ζωή που σου χαρίστηκε
με ερμηνείες ανέγγιχτες και συντριμμένες ιδέες
που ποτέ, κανείς, δεν μπόρεσε να τις κατανοήσει.
Μετέφρασες το γέλιο και το δάκρυ
με πρωτότυπα σκηνικά,
αλλά,
οι ηθοποιοί σου έπαιξαν αδέξια τον ρόλο τους
με μεταμφιέσεις ετεροχρονισμένες.
Ζητούσαν σκηνικά φτηνά, μπογιατισμένα με υδρόχρωμα
πάνω σε χαρτί που λιώνει.
Η Ιαχή του φιλιού και του θρήνου σου
ακουγόταν μεταλλασσόμενη καθώς έπεφτε
σε τοίχους υπεροψίας.
Εσύ προσπάθησες κι έδωσες ό,τι κι αν είχες!

Το μυαλό σου τσάκιζες,
ν' ανακαλύψεις καλοτραγούδιστες λέξεις.
Γλυκιά συγγένεια προσπάθησες να κάνεις,
με το φως και τη σκιά.
Με το ραβδί της γνώσης σου χάραζες δρόμους
και με λευκό μαντήλι χαιρετούσες.
Αλλά,
οι δρόμοι σου γέμισαν υπνοβάτες,
που ποτέ δεν άνοιξαν  τα μάτια να σε αντικρύσουν.
Μόνο σαν έφτασες στο τέρμα,
η ανατολή τους χτύπησε τα μάτια
και ξύπνησαν τρομαγμένοι.

Τότε,
κατάλαβαν την αξία σου κι όλα όσα έχασαν μαζί σου.
Έπειτα, ήσυχα ταξίδεψες...
Ανακουφισμένος,
πως είχες κάνει αυτό που η συνείδηση σε πρόσταζε.
Ήσυχος, με μια απέραντη σιωπή, κουραστική.
Δεν ζήτησες ποτέ σου προβολείς και φώτα.
Το τραγούδι σου ακουγόταν μοναχικό στο σκοτάδι
σε έρημη πολιτεία.
Υποκλίθηκες στους Θεούς
και σου αποκάλυψαν την θεότητά τους.
Έπειτα,
ανακάλυψες την μικρότητά σου
και την θνητή σου εικόνα.


Σαν αηδονάκι τραγουδούσες τους θρήνους σου
με τέχνη περιζήτητη και υπερφυσική
ταπείνωση.
Γυμνός δεχόσουν τις πισώπλατες μαχαιριές
κι έσφιγγες τα δόντια ν' αντέξεις.
Στήριγμα είχες τους Θεούς, τις πλάτες σου
και τα όνειρά σου.
Δεν μπόρεσε ποτέ,
κανείς,
να συντρίψει την αθωότητά σου!

Πλάστηκες απ' τους Θεούς για το Θεό και τους ανθρώπους
κι αυτό το γνώριζες από αρχής,
στρώνοντας στο διάβα σου με ροδοπέταλα τους δρόμους
μέχρι να φτάσεις εκεί που ξεκίνησες.
Ήσυχος.
Με μια απέραντη, ακούραστη σιωπή!

 Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου